Maria, którą nawrócił Jezus i która wraz z Maryją, Jego matką i św. Janem, była świadkiem Jego ostatnich chwil, została nazwana Magdaleną od miasta Magdalii w Galilei. św. Klemens z Aleksandrii i inni uczeni utożsamiają ją z kobietą, która ze łzami w oczach obmyła stopy Jezusowi. Inni uważają za siostrę Marty i Łazarza. W czasie publicznej działalności Chrystusa szła za Nim wraz z innymi pobożnymi niewiastami. Jej najpierw, przed apostołami, Jezus ukazał się po swoim Zmartwychwstaniu.
Święto Marii Magdaleny katolicy wszystkich obrządków obchodzą w tym samym dniu, 22 lipca. W instrukcji do ostatniego wydania Kalendarza Rzymskiego Kościół postanowił, że dzień ten jest świętem kobiety, której ukazał się Chrystus, a nie siostry Łazarza lub niewiasty pokutującej.
W sztuce europejskiej przedstawia się Marię Magdalenę najczęściej w chwili, gdy ukazuje się jej Jezus po zmartwychwstaniu. Pochylona, wyciąga ręce w jego stronę. Chrystus natomiast trzyma w dłoniach grabie lub motykę, bo Maria Magdalena wzięła Go w pierwszej chwili za ogrodnika. W XVI i XVII wieku, zgodnie z legendą prowansalską ukazuje się ją jako piękną, młodą kobietę, oddającą się medytacji.